W pierwszych tygodniach po porodzie jest to bardzo wyraźnie odczuwalne: po karmieniu pierś jest lżejsza, luźniejsza, nie tak napięta i wypełniona jak przed karmieniem. Po 6 tygodniach, gdy laktacja się ustabilizuje, tej różnicy już nie czuje się tak wyraźnie, bo piersi i przed karmieniem nie są tak napięte.

Niemowlę szybko zasypia albo spokojnie czuwa, rozglądając się wokół. Nakarmiony maluszek nie powinien płakać, prężyć się ani złościć. Obserwuj także jego zachowanie w ciągu dnia: syty, zadowolony malec zwykle jest aktywny przez co najmniej cztery godziny dziennie: żywo reaguje na bodźce, ma prawidłowo napięte mięśnie. Głodne niemowlę wybudza się ze snu, kręci głową, zaczyna mlaskać i ssać palce.

Odpowiednia liczba wypróżnień to ważny przejaw tego, czy dziecko jest najedzone. Pierwsze cztery dni życia to okres przejściowy, ale od 5. doby po porodzie niemowlę powinno robić przynajmniej 3–4 kupki dziennie. Może być ich więcej – nawet 10 to nadal norma. Stolce powinny być papkowate, rzadkie, w kolorze żółtawo-musztardowym. Po ok. 6 tygodniach stolce u dziecka mogą się pojawiać raz na kilka dni – dzięki rozwojowi układu trawiennego pokarm jest wtedy niemal bez reszty wchłaniany w jelitach. O nieprawidłowości mówi się dopiero wtedy, gdy kupka pojawia się rzadziej niż raz na 10 dni.

W pierwszych dwóch dniach życia maluch nie je dużo, więc i siusia niewiele – moczy średnio od trzech do pięciu pieluszek dziennie. Jednak począwszy od trzeciej doby, „ciężkich” pieluch powinno być minimum sześć. Oczywiście, nie zawsze da się to tak dokładnie zaobserwować i policzyć (zwłaszcza gdy siusiu jest razem z kupką), ale staraj się to w miarę możliwości kontrolować.

Dobrze odżywione dziecko musi oczywiście przybierać na wadze. Ale nie od razu – w pierwszych dobach życia występuje fizjologiczna utrata masy ciała do 10 proc. masy urodzeniowej. Najpóźniej po dwóch tygodniach noworodek powinien osiągnąć masę urodzeniową i odtąd stale, stopniowo ją powiększać.